Dus…een dag of twee geleden dronk ik. En ik dronk. En dronk. Elf blikjes 麒麟 (Kirin). En dat was alles eigenlijk.
M’n humeur was niet al te best, maar er is niets bijzonders gebeurd gelukkig. Ik dronk in stilte, denkend aan alle waanzin, terwijl ik een beetje naar muziek zat te luister. En daar zat ik. En ik voelde me ongelukkig.
Na een paar biertjes kan ik duidelijk voelen wat er fysiek mis met me is. M’n skelet is een beetje gekromd op bepaalde plekken. Ik moet echt veel meer rekken en strekken. En ik moet vooral m’n calcium blijven innemen (Ik doe dat tegenwoordig alleen maar via melkprodukten om eerlijk te zijn). Mijn spieren voelen veel vermoeider als ik drink. Op het moment voel ik helemaal niets, behalve die akelijke blessure van een paar dagen geleden. Maar als ik drink dan voel ik ook echt dat ze vermoeid en aan de pijnlijke kant zijn.
Vast niet raar na vijf jaar beroepsalcoholisme en 7-8 jaar waarin het me verboden was om ook maar iets zinnigs te doen, en dat vanwege Grootse Programma’s van Grootse Idioten.
Maar aan het eind van de dag had ik natuurlijk niet moeten drinken.
Ik had alleen geen zin om nuchter te zijn.
